PARADOKS MU BEN? BEN Mİ PARADOKS?

 

     Aşk mı heyecan yaratan? Yoksa heycan mı aşkı yaratan? Ben mi kendime yapıyorum bunu yoksa zaten hep yapıyor muydum? 10 bilinmeyenli denklem miydik biz? Yoksa hepsi benim paradoksum mu? Yada zaten paradoks mu bende? Karmaşa.. Korku.. Sen... 3 nokta... Hiç gitmemişken, hep birbirimizin hayaletiyken, akşam güneşinde düşen gölgeler gibiyken, değişen hiçbirşey yokken bütünleştik. Etrafta aradığımız parçayı birbirine dudaktan yapıştırdık. Islandı. Kurumaya bıraktık. Karardı. Işığa baktık. Ya da ışığa bakıyoduk da ondan mı karardı gözlerimiz?

 

   Korkuyorum. Özlediğim parçaları tek tek yerine koyarken tekrar tamamlayamamaktan korkuyorum. Sen varken yalnız olmaktan korkuyorum. Tek başıma ikimizle savaşmaktan korkuyorum. Gemilerimi yakarken içinde biz de kalırız diye korkuyorum. Bu kez sen ayaktasın belki kambur, ben bağdaş kuruyorum. Her şeyin tekrar canlanıp sonra tekrar seninle soğumaya bırakılmasından korkuyorum. Yazık demekten korkuyorum. Her şey güzel olduğunda, o resme 'MİŞ'teki siyahı griyi bulaştırmaktan korkuyorum. Bendeki saf seni koruyamamaktan korkuyorum. Kendimden korkuyorum. Bir o kadar uzak bir o kadar yakın, somutken soyut ya da soyutken somutmuşuz. Varken yok, yokken varmışız. Birimiz diğerimizin meleği olmuş. Burdaymışız da yokmuşuz. Büyümüşüz de küçülmüşüz. Kaybolmuşuz, bulunmuşuz. Yazılmışız, silinmişiz. Mutluymuşuz, mutsuzmuşuz.

 

        Ama öyle ya da böyle, hiç olamadığımız kadar 2. Çoğul şahısMIŞIZ..

 

- Gece (16.12.2013)