Bu tatile kavuşabilmek, tekrar doyasıya kitap okumak ve tutkunu olduğum dizileri izleyebilmek, acaba bu süreçte kaç soru daha çözerdim diye pişmanlık hissetmeden ayaklarım beni nereye taşıyorsa oraya gidip gezmek ve bunun gibi şeylerle birlikte en önemlisi hayatımın geri kalanında hayallerimdekini gerçekleştirmek; geniş bir Uzakdoğu seyahati, değişim programı veya master'da yurtdışında okumak, Kore’ye ve Japonya’ya gitmek ve belki oralara yerleşmek. Hayalleri bir kenara bırakıp tatil beklentilerime dönersek; tatilden geçirdiğim tempoya karşılık tembellik, yollarda bir yerlerim donarak sürekli hasta geçen bir kışa karşılık insanı sarmalayan ama bunaltmayan bir sıcak, iki yıldır yüzemememin verdiği sıkıntıya karşılık güzel bir deniz bekliyordum. Bakalım buldum mu?

İlginç bir şekilde, gidilecek yerden çok gidiş-dönüş yolunu, hazırlanmayı, istasyonlarda veya kapılarda beklemeyi severim ben. Elimde bavul, sırtımda çantam ve elimde biletim dolanmak bana inanılmaz bir zevk veriyor.  Kalkmak üzere olan uçaklara dair anonsları dinlemek, rezil bir tadı olsa da kahveyi yudumlamak, uçağına yetişmek için koşarken çantaları bir arada tutmaya çalışan insanları izlemek ve belki onlara hikayeler uydurmak, hayatlarını düşlemek kesinlikle doyurucu bir deneyim benim için. Hayalci ve optimist bir yapım var, havaalanlarında veya otobüs terminallerinde benim içime bir gün kendi başıma buralarda gideceğim, yepyeni yerler göreceğim, farklı farklı hikayeler dinleyeceğim ve kendime yeni bir hikaye yazacağım umudu doğuyor. Böylece bir anda ruh halim daha olumlu ve heyecanlı bir hal alıyor, kötü bir havayoluyla sadece Antalya’ya gidecek olsam da. Yine de bu ruh halini balon gibi söndürmeyi başaran insanlar ve uçaklar var. Durmadan sorun çıkaran rahatsız insanlar, motor yanımda çalışıyormuşçasına bir gürültüyle giden minnacık uçak ve aldığımız küçücük bir şişe sudan alabilecekleri en yüksek parayı almaya çalışan aşırı makyajlı hostesler, yolculuğumu en güzel anlatan imgeler. Sizin de canınızı fazla sıkmadan tatile geçelim isterseniz.