BOŞ-VER

 

Sen boşver, dedi bana, bırak, sen elinden geleni yaptın,

Gerisini ona bırak, bırak düşünsün, bırak kirlensin;

o, anlar artık, dedi, o anlar...

 

Sen boşver, dedi bana, bırak, denilecekler dendi zaten,

Bekle biraz hazmetsin, bekle, yaksın hele sigarasını,

tellensin dumanı gümüş gözlerinin kanatlarında,

söylenecek ne kaldı ki geriye, umursar, fark eder elbet;

o, anlar artık, dedi, o anlar...

 

Sen boşver, dedi bana, gel, konuşmak yetmez bundan böyle,

çekecektir izmaritin ıslak encamını dudakları isli isli,

sabret, sabret ki, soluğu, puslu gözyaşlarına karışsın,

bakma, nispetinden sual olunmaz daha birkaç zaman; ama,

ama o, anlar artık, dedi, o anlar...

 

Sen boşver, dedi bana, sus, dilin kemiği kırıldı rahlende,

Ciğerleri koridorlara küssün önce bir, öksürsün matemini,

saçlarındaki günah kokusunu sevmez, silmez;

sen konuşunca, sen söyleyince, sen dökünce sözleri, terk eder elbet;

namütenahi gerekmiştir yalnızlığına, bırak hıçkırsın;

o, anlar artık, dedi, o anlar...

 

Dışarı çıktım, kulaklarımda tek nota ağlıyordu;

Sen boşver, dedi bana, o, anlar artık, anlar...

 

İmlâcı - 31.05.2014